ساختار سرمایه، میزان تامین سرمایه یک شرکت برای کلیه فعالیت ها و رشد با استفاده از منابع مختلف وجوه می باشد. بدهی به شکل صدور اوراق قرضه یا سندهای پرداختی درازمدت بوجود می آید، درحالی که ارزش ویژه، در دسته سهام عادی، سهام ترجیحی یا درآمدهای حفظ شده قرار می گیرد. بدهی کوتاه مدت، مانند الزامات سرمایه در گردش نیز قسمتی از ساختار سرمایه محسوب می گردد.

ساختار سرمایه می تواند مخلوطی از بدهی درازمدت، بدهی کوتاه مدت، ارزش ویژه معمول و ارزش ویژه ترجیحی یک شرکت باشد. بخش و سهم بدهی درازمدت و کوتاه مدت هنگام تحلیل ساختار سرمایه مورد ملاحظه قرار می گیرد. وقتی تحلیلگران به ساختار سرمایه اشاره می کنند، به احتمال زیاد به نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام یک شرکت (D/E)، اشاره می کنند. این نسبت دیدگاهی در مورد میزان ریسک دار بودن یک شرکت ارائه می دهد. معمولاً، شرکتی که به میزان زیادی بوسیله بدهی تامین مالی می شود، ساختار سرمایه متهورانه تر دارد و بنابراین ریسک بیشتری برای سرمایه گذاران دارد. البته، این ریسک ممکن است منبع اصلی رشد شرکت باشد.

بدهی در مقایسه با بدهی حق مالک، یکی از دو روش اصلی جذب سرمایه شرکت ها در بازارهای سرمایه محسوب می گردد. شرکت ها بخاطر مزیت های مالیاتی تمایل به صدور بدهی دارند. پرداخت سود، از مالیات قابل کسر است. همچنین بدهی به یک شرکت یا کسب و کار اجازه می دهد مالکیت را حفظ کند، که این برخلاف حق مالک است. علاوه بر آن، در مواقعی که نرخ بهره کم است، بدهی، فراوان و سهل الوصول است. حق مالک گرانتر از بدهی از آب در می آید، بخصوص هنگامی که نرخ بهره کم باشد. اما، حق مالک برخلاف بدهی، نیاز نیست بازپرداخت شود اگر درآمدها کاهش یابند. از سوی دیگر، حق مالک بیانگر ادعایی در مورد درآمدهای آتی یک شرکت به عنوان یک مالک جزئی، می باشد.

این پروپوزال برای مقطع کارشناسی ارشد رشته حسابداری آماده شده و به بررسی ارتباط عدم انعطاف پذیری سرمایه و ساختار سرمایه پرداخته است. شما دانشجوی عزیز می توانید با مطالعه این محصول، با ساختارهای کلی پروپوزال نویسی از جمله مدل مفهومی، جامعه آماری، روش گردآوری داده ها و ارائه جنبه های نوآورانه، آشنا شده و موضوع مناسبی را برای اهداف تحقیقاتی خود انتخاب نمایید. منابع داخلی و خارجی زیادی به بررسی مفهوم ساختار سرمایه پرداخته اند که در پایان این پروپوزال نیز به مرتبط ترین آنها اشاره شده است.