هوش هیجانی (Emotional intelligence)، مفهوم جدیدی است که توجهات زیادی را در بین محققین روانشناسی و مدیریتی به خود معطوف ساخته است. هوش هیجانی به عنوان نوعی هوش شناخته شده است که شامل درک دقیقی از احساسات خود و حالات عاطفی دیگران می باشد و افراد را به لحاظ احساسی مورد ارزیابی قرار می دهد، و بدین معنی است که افراد از احساسات خود و نحوه کنترل آنها، آگاهی می یابند. محققین آن را به عنوان استفاده هوشمندانه از احساسات تعریف کرده اند به صورتی که فرد بتواند رفتارها و افکار خود را تعالی بخشیده و به اهداف برنامه ریزی شده خود دست یابد. هوش هیجانی، امکان تفکر خلاقانه و استفاده از احساسات برای حل مسائل را مسیر می سازد. هوش هیجانی در محیط کاری، یک جزء چندبعدی است و شامل خودآگاهی، خودتنظیمی، انگیزش، همدلی، و مهارت های اجتماعی است. سطح بالای خودآگاهی به همراه هوش هیجانی، مدیران را قادر می سازد تا اعتماد به نفس بیشتری یافته و احترام بیشتری در میان کارکنان خود داشته باشند. به واسطه خودتنظیمی، آنها می توانند نیازهای دیگران را به طور هدفمند درک نمایند. توانایی در همکاری با دیگران و مدیریت روابط بین فردی، ابزاری موثر برای ایجاد انگیزه در کارکنان می باشد. هوش هیجانی مدیران، آنها را قادر می سازد تا با کارکنان به عنوان افرادی با نیازها و توانایی های منحصر به فرد، برخورد نمایند. این مدیران از مهارت های اجتماعی خود برای کمک به کارکنان در راستای توسعه احساسات مثبت شان به منظور نیل به اهداف خود کمک می کنند که این موضوع به نوبه خود منجر به افزایش بهره وری و عملکرد کارکنان می گردد.

این پروپوزال نیز به بررسی این موضوع پرداخته و برای پایان نامه ای تحت همین عنوان در مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت آماده شده است. ساختارهای کلی پروپوزال نویسی در این محصول رعایت شده و شما دانشجوی گرامی می توانید با مطالعه آن، با این ساختارها آشنایی بیشتری یافته و نیز ایده های جدیدی را برای نگارش دانشگاهی خود کسب نمایید.