این پروپوزال که برای پایان نامه ای تحت همین عنوان نگاشته شده است به ارزیابی نقش یادگیری و جو سازمانی روی توانمندسازی و بهره وری شغلی کارکنان دانشگاه علامه طباطبایی می پردازد. در این پروپوزال از منابع مختلف داخلی و خارجی استفاده شده و پژوهشگر با مبنا قرار دادن این پروپوزال می تواند موضوع مشابهی را برای اهداف دانشگاهی و پژوهشی خود آماده نماید. یکی از موضوعات مورد بحث در این پژوهش، مبحث یادگیری سازمانی است که در ادامه به تشریح مختصری از آن می پردازیم:

قابلیت یادگیری سازمانی به عنوان یک مشخصه و شاخص سازمانی و مدیریتی تعریف شده که یک سازمان را تشویق به یادگیری فرآیندهای پایه ای و اساسی می کند و متغیر مهمی برای توسعه بهره وری و عملکرد در راستای نیل به مزایای رقابتی پایدار محسوب می گردد. یادگیری سازمانی، فرآیندی است که در آن کارکنان سازمان پتانسیل های بالایی برای تاثیرگذاری روی قابلیت های توسعه شرکتی با استفاده از تجارب مشترک خود و نیز استفاده از توسعه اطلاعاتی جدید دارند. این فرآیندها شامل چهار زیرفرآیند می باشند. اولی، به دست آوردن اطلاعات می باشد. شرکت می تواند اطلاعات را بر طبق این فرآیندها به دست آورد. دومین فرآیند، توریع اطلاعات می باشد. در این فرآیند، کارکنان اطلاعات را در شرکت به اشتراک می گذارند. سومین فرآیند، تفسیر اطلاعات است که در آن اطلاعات توسط افراد تفسیر شده و در یک دانش مشترک جدید ارائه می گردد. اطلاعاتی که برای ایجاد حافظه سازمانی جمع آوری می گردند به منظور استفاده های آتی ذخیره می شوند. یادگیری سازمانی، متغیر مهمی برای به دست آوردن مزایای رقابتی پایدار و توسعه عملکرد سازمانی می باشد. نظر مشترک مقالات در زمینه مدیریت استراتژیک مربوط به افزایش طول عمر و عملکرد سازمانی است که بر اساس توانایی یادگیری و اتخاذ نوآوری می باشد. سازمان های یادگیر عموما نسبت به رقبایشان انعطاف پذیرتر و سریع تر هستند تا مسائل شان را برای استفاده از مزایای رقابتی طولانی مدت حل کنند. شرکت ها می توانند با استفاده از قابلیت های سازمانی شان از تحولات بازاری بهره مند گردند. برخی مطالعات اثبات کرده اند که رابطه مثبتی بین یادگیری سازمانی و عملکرد شرکتی وجود دارد.