استفاده از اصطلاح اکوتوریسم را می توان به سال های ۱۹۸۰ نسبت داد که به موازات آن نیز مفهوم پایداری ارائه شد. ایده اصلی هر دوی این اصطلاحات، محافظت از محیط زیست طبیعی برای نسل های امروز و آینده می باشد. این مفاهیم به تشریح تاثیر گردشگری بر محیط طبیعی، و رویکرد پایداری در گردشگری مبتنی بر طبیعت می پردازند. رودخانه ها، تالاب ها و دریاچه ها به عنوان یکی از جاذبه های اصلی گردشگری در زمینه اکوتوریسم محسوب می گردند. این مناطق دارای زیستگاه های طبیعی و حیات وحش گسترده ای هستند که می توانند جذابیت خاصلی برای گردشگران داشته باشند.

گردشگری در چند سال اخیر به عنوان یکی از اصلی ترین مولفه های رشد اقتصادی بسیاری از کشورها شناخته شده است. با این حال مفهوم اکوتوریسم نیز که مبتنی بر رویکردهای پایداری است، توجهات گسترده ای را به خود معطوف ساخته است. اکوتوریسم به عنوان یکی از بخش های سریع الرشد در صنعت گردشگری شناخته شده است. مفهوم اکوتوریسم با فعالیت های توسعه پایدار، نگهداری از مناطق حفاظت شده و استراتژی های توسعه منطقه ای و بومی، گره خورده است. همچنین طبق تحقیقات به عمل آمده، مشخص شده که بسیاری از بومیانی که در مناطق اکوتوریسمی زندگی می کنند، مردمان کم درآمدی هستند، در نتیجه تاثیر اکوتوریسم بر رشد اقتصادی این مناطق نیز حائز اهمیت خواهد بود.

این پروپوزال نیز به بررسی مفهوم اکوتوریسم در یکی از مناطق گردشگری ایران پرداخته است. این پروپوزال برای پایان نامه ای تحت همین عنوان در مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت، گرایش گردشگری و جهانگردی آماده شده و ساختارهای کلی پروپوزال نویسی در آن رعایت شده است. پژوهشگر نیز می تواند با مطالعه آن، علاوه بر آشنایی بیشتر با متغیرهای بررسی شده در آن، با ساختارهای استاندارد پروپوزال نویسی نیز آشنا شده و پژوهش مشابهی را برای اهداف تحقیقاتی خود انجام دهد.