مدیریت ارتباط با مشتری یکی از فاکتورهای کلیدی در یک بازاریابی موفق محسوب می شود و در صنعت بانکداری نیز جایگاه آن اثبات شده است. این پروپوزال نیز به بررسی رویکردهای پیاده سازی موفق آن در بانک پرداخته است. منابع جدید داخلی و خارجی در نگارش این پروپوزال استفاده شده و پژوهشگر می تواند با مبنا قرار دادن این پژوهش، موضوع مشابهی را برای اهداف تحقیقاتی خود انتخاب کرده و اجرایی نماید. استانداردهای مورد نیاز برای نگارش پروپوزال از جمله جامعه آماری، روش گردآوری داده ها، مدل مفهومی، و ابزارهای پژوهشی در این پژوهش رعایت شده اند. همانطور که ذکر شد در این پروپوزال به بررسی مدیریت ارتباط با مشتری در صنعت بانکداری پرداخته ایم و در ادامه به شرح مختصری از این موضوع کفایت می کنیم:

در دهه ۱۹۹۰، حوزه جدیدی در بازاریابی با عنوان مدیریت ارتباط با مشتری معرفی شد و در همان سال های اول، به سبب توانایی در جذب سودهای کلان برای شرکت ها، اعتبار زیادی را در بخش های دانشگاهی و پژوهشی به دست آورد. CRM محیطی تجاری ایجاد می کند تا تعامل با مشتریان، بیشتر و کارآمدتر گردد. به لحاظ تئوریک، CRM یکی از شاخه های بازاریابی روابط است که فلسفه آن بهبود سودآوری در بلندمدت در قالب یک هدف راهبری برای حفظ مشتریان و مدیریت موثر ارتباط با آنها هست. به بیان کلی تر می تواند CRM را به عنوان یک استراتژی جامع برای جذب، حفظ و مشارکت با مشتریان خاص در راستای ایجاد ارزش برای شرکت تعریف نمود. این تعریف دربرگیرنده یکپارچه سازی بازاریابی، خدمات مشتری و عملکرد زنجیره تامین و تولید در سازمان ها برای کارایی و اثربخشی بیشتر در ارزش گذاری مشتری می باشد. آنچه موجب توسعه بهتر و به کارگیری مدیریت ارتباط با مشتری می شود، پیشرفت ابزارهای فناوری اطلاعات و بخصوص توسعه ابزارهای ذخیره و پردازش داده (انبارسازی داده) بر مبنای احتمال پردرآمد بودن ایجاد شناخت از مشتری با استفاده از داده کاوی است. در این پروپوزال به بررسی CRM در بخش بانکداری پرداخته شده است. بخش بانکداری و موسسات مالی، از پیشگامان برنامه ها و راهبردهای CRM بوده است. بحران های مالی ممکن است زیان هایی را به بانک ها وارد سازد و به موجب آن، اعتماد و اطمینان مشتریان به خود را از دست بدهند. بانک هایی که به دنبال ارتباط مجدد با مشتریان و جبران این ضرر و زیان ها هستند می توانند از ابزارهای مدیریت ارتباط با مشتری استفاده نمایند.