سرمایه یکی از بنیان های اصلی ترقی هر سازمانی تلقی می شود و مهم تر از آن، مدیریت سرمایه می تواند باعث بهبود روز افزون عملکرد در یک سازمان باشد. مطالعات زیادی در زمینه رویکردهای مختلف برای مدیریت موثر سرمایه در یک سازمان انجام گرفته و منابع داخلی و خارجی متنوعی در این زمینه موجود می باشد. سرمایه در یک سازمان به انواع مختلفی تقسیم می گردد از جمله سرمایه انسانی، سرمایه فکری، سرمایه در گردش و غیره. در این پروپوزال سعی داشته ایم تا به تاثیرات سرمایه در گردش بر بهره وری شرکت بپردازیم. در ادامه به شرح مختصری از مفهوم سرمایه در گردش اکتفا می کنیم.

سرمایه در گردش (Working Capital)، معیاری مالی است که بیانگر نقدینگی در گردش مهیا برای یک کسب و کار، سازمان یا نهاد دیگر، شامل نهادهای دولتی می باشد. همراه با دارایی های ثابت مانند کارخانه و تجهیزات، سرمایه در گردش به عنوان قسمتی از سرمایه فعال در نظر گرفته می شود. سرمایه در گردش ناخالص، با دارایی های فعلی برابر است. سرمایه در گردش به صورت دارایی های فعلی منهای بدهی های فعلی محاسبه می شود. اگر دارایی های فعلی کمتر از بدهی های فعلی باشند، گفته می شود که یک نهاد یا سازمان، کمبود سرمایه در گردش دارد. ممکن است یک شرکت از دارایی و سودآوری بهره مند باشد، اما کمبود نقدینگی پیدا کند، و این در صورتی است که دارایی های خود را نتواند براحتی به وجه نقد تبدیل کند. برای اطمینان حاصل کردن از اینکه یک شرکت قادر به ادامه فعالیت خود است، باید وجوه کافی برای برآورده کردن بدهی کوتاه مدت در حال سررسید شدن و مخارج اجرایی آتی را دارا باشد. مدیریت سرمایه در گردش شامل مدیریت موجودی، حساب های دریافتنی و پرداختنی و وجه نقد می باشد.

این پروپوزال برای پایان نامه ای تحت همین عنوان برای مقطع کارشناسی ارشد رشته حسابداری آماده شده و دانشجویان رشته حسابداری و نیز مدیریت مالی می توانند با مطالعه آن، با ساختارهای استاندارد پروپوزال نویسی شامل مدل های مفهومی، روش تحقیق، ارائه جنبه های نوآورانه و جامعه آماری آشنا شده و موضوع متناسب و مشابهی را برای اهداف پژوهشی خود انتخاب نمایند. همانگونه که ذکر شد، مفهوم سرمایه در گردش یکی از موضوعات مورد توجه پژوهشگران داخلی و خارجی بوده و در نتیجه مقالات علمی زیادی در این زمینه موجود می باشند که در نگارش این محصول نیز مورد استفاده قرار گرفته اند.