این پروپوزال به بررسی مفهوم جریان های نقدی یک شرکت پرداخته است. ساختارهای کلی پروپوزال نویسی در این پروپوزال رعایت شده و پژوهشگر می تواند با مطالعه آن با استانداردهای پروپوزال نویسی آشنا شده و موضوع مشابهی را برای اهداف پژوهشی خود انتخاب نماید. در ادامه به تشریح مختصری از موضوع کلیدی این پروپوزال یعنی جریان های نقدی در یک شرکت می پردازیم.

جریان نقدی یا گردش مالی، مقدار خالص وجه نقد یا معادل وجه نقد منتقل شده به داخل یک کسب و کار و بیرون آمده از آن، می باشد. در پایه ترین سطح، توانایی یک شرکت در خلق ارزش برای سهامداران، بوسیله توانایی تولید جریان نقدی مثبت یا به بیان دقیق تر، بیشینه سازی جریان نقدی آزاد درازمدت، تعیین می شود. ارزیابی میزان، زمان بندی و عدم قطعیت جریان های نقدی یکی از اساسی ترین اهداف گزارشگری مالی است. درک صورت جریان نقدی- که جریان نقدی در گردش، جریان نقدی سرمایه گذاری و جریان نقدی تامین مالی را گزارش می دهد- برای ارزیابی نقدینگی، انعطاف پذیری و عملکرد مالی کلی یک شرکت بسیار حیاتی است. جریان نقدی مثبت، نشان می دهد که دارایی های نقدی یک شرکت رو به افزایش هستند، و آنرا قادر به تسویه بدهی ها و سرمایه گذاری مجدد در کسب و کار خود، برگرداندن پول به سهامداران، پرداخت مخارج و فراهم کردن حفاظ در برابر چالش های مالی آینده، می سازد. شرکت های دارای انعطاف پذیری قوی می توانند از سرمایه گذاری های سودآور بهره ببرند. همچنین عملکرد بهتری در زمان های رکود اقتصادی دارند که با اجتناب از تنش مالی، به این هدف می رسند. حتی شرکت های سودآور نیز ممکن است دچار شکست شوند اگر فعالیت های اجرایی جریان نقدی کافی برای نقدینه ماندن تولید نکنند. اگر سودها و منفعت ها به حساب های دریافتنی و موجودی گره خورده باشند یا اگر شرکت هزینه بسیار زیادی صرف مخارج سرمایه ای کند، این اتفاق رخ می دهد. بنابراین، سرمایه گذاران و طلبکاران می خواهند بدانند آیا شرکت نقدینگی و معادل نقدینگی کافی برای تسویه بدهی های کوتاه مدت خود دارد یا خیر. برای اینکه متوجه شویم آیا یک شرکت می تواند بدهی ها یا تعهدات فعلی خود را با وجه نقدی که از عملیات های خود تولید می کند برآورده کند یا خیر، تحلیلگر به نسبت های پوشش خدمات بدهی نگاهی می اندازد. اما، نقدینگی به اندازه کافی خیلی موضوعات را برای ما آشکار می سازد. ممکن است یک شرکت وجه نقد بسیار زیادی زیادی داشته باشد، بخاطر اینکه پتانسل رشد آتی خود را با فروختن دارایی های درازمدت یا اتخاذ سطوح بدهی ناپایدار، گرو بگذارد.